bookmark

Aquino SONA 2010 Speech

By gcspan , Posted in: , ,

AQUINO  SONA 2010 Speech:
Speaker Feliciano Belmonte; Senate President Juan Ponce Enrile; Vice President Jejomar Binay; Chief Justice Renato Corona; Former Presidents Fidel Valdez Ramos and Joseph Ejercito Estrada; members of the House of Representatives and the Senate; distinguished members of the diplomatic corps; my fellow workers in government;
Mga minamahal kong kababayan:
Sa bawat sandali po ng pamamahala ay nahaharap tayo sa isang sangandaan.
Sa isang banda po ay ang pagpili para sa ikabubuti ng taumbayan. Ang pagtanaw sa interes ng nakakarami; ang pagkapit sa prinsipyo; at ang pagiging tapat sa sinumpaan nating tungkulin bilang lingkod-bayan. Ito po ang tuwid na daan.
Sa kabilang banda ay ang pag-una sa pansariling interes. Ang pagpapaalipin sa pulitikal na konsiderasyon, at pagsasakripisyo ng kapakanan ng taumbayan. Ito po ang baluktot na daan.

GOV’T HAS LONG STRAYED TO THE CROOKED PATH
Matagal pong naligaw ang pamahalaan sa daang baluktot. Araw-araw po, lalong lumilinaw sa akin ang lawak ng problemang ating namana. Damang-dama ko ang bigat ng aking responsibilidad.
Sa unang tatlong linggo ng aming panunungkulan, marami po kaming natuklasan. Nais ko pong ipahayag sa inyo ang iilan lamang sa mga namana nating suliranin at ang ginagawa naming hakbang para lutasin ang mga ito.

RP’S PROBLEMS WIDE-RANGING; TRUE STATE OF THE NATION KEPT SECRET FROM THE PUBLIC
Sulyap lamang po ito; hindi pa ito ang lahat ng problemang haharapin natin. Inilihim at sadyang iniligaw ang sambayanan sa totoong kalagayan ng ating bansa.
PROBLEMA SA BUDGET

Sa unang anim na buwan ng taon, mas malaki ang ginastos ng gobyerno kaysa sa pumasok na kita. Lalong lumaki ang deficit natin, na umakyat na sa 196.7 billion pesos. Sa target na kuleksyon, kinapos tayo ng 23.8 billion pesos; ang tinataya namang gastos, nalagpasan natin ng 45.1 billion pesos.
Ang budget po sa 2010 ay 1.54 trillion pesos.

Nasa isandaang bilyong piso o anim at kalahating porsyento na lang ng kabuuan ang malaya nating magagamit para sa nalalabing anim na buwan ng taong ito.
Halos isang porsyento na lang po ng kabuuang budget ang natitira para sa bawat buwan.
Saan naman po dinala ang pera?

CALAMITY FUND
Naglaan ng dalawang bilyong piso na Calamity Fund bilang paghahanda para sa mga kalamidad na hindi pa nangyayari. Napakaliit na nga po ng pondong ito, ngunit kapapasok pa lang natin sa panahon ng baha at bagyo, 1.4 billion pesos o sitenta porsyento na ang nagastos.
Sa kabuuan ng 108 million pesos para sa lalawigan ng Pampanga, 105 million pesos nito ay napunta sa iisang distrito lamang.

ONE DISTRICT IN PAMPANGA GOT P105M; PANGASINAN ONLY GOT P5M FOR 2008 CALAMITY
Samantala, ang lalawigan ng Pangasinan na sinalanta ng Pepeng ay nakatanggap ng limang milyong piso lamang para sa pinsalang idinulot ng bagyong Cosme, na nangyari noong 2008 pa.

FUNDS FOR PAMPANGA GIVEN ON ELECTION MONTH, 7 MOS. AFTER “ONDOY”, “PEPENG”
Ibinigay po ang pondo ng Pampanga sa buwan ng eleksyon, pitong buwan pagkatapos ng Ondoy at Pepeng. Paano kung bumagyo bukas? Inubos na ang pondo nito para sa bagyong nangyari noong isang taon pa. Pagbabayaran ng kinabukasan ang kasakiman ng nakaraan.
MWSS

Ganyan din po ang nangyari sa pondo ng MWSS. Kamakailan lamang, pumipila ang mga tao para lang makakuha ng tubig. Sa kabila nito, minabuti pa ng liderato ng MWSS na magbigay ng gantimpala sa sarili kahit hindi pa nababayaran ang pensyon ng mga retiradong empleyado.
Noong 2009, ang buong payroll ng MWSS ay 51.4 million pesos. Pero hindi lang naman po ito ang sahod nila; may mga additional allowances at benefits pa sila na aabot sa 160.1 million pesos. Sa madaling sabi, nakatanggap sila ng 211.5 million pesos noong nakaraang taon. Beinte-kuwatro porsyento lang nito ang normal na sahod, at sitenta’y sais porsyento ang dagdag.
Ang karaniwang manggagawa hanggang 13th month pay plus cash gift lang ang nakukuha. Sa MWSS, aabot sa katumbas ng mahigit sa tatlumpung buwan ang sahod kasama na ang lahat ng mga bonuses at allowances na nakuha nila.
Mas matindi po ang natuklasan natin sa pasahod ng kanilang Board of Trustees. Tingnan po natin ang mga allowances na tinatanggap nila:
Umupo ka lang sa Board of Trustees at Board Committee meeting, katorse mil na. Aabot ng nobenta’y otso mil ito kada buwan. May grocery incentive pa sila na otsenta mil kada taon.
Hindi lang iyon: may mid-year bonus, productivity bonus, anniversary bonus, year-end bonus, at Financial Assistance. May Christmas bonus na, may Additional Christmas Package pa. Kada isa sa mga ito, nobenta’y otso mil.
Sa suma total po, aabot ang lahat ng dalawa’t kalahating milyong piso kada taon sa bawat miyembro ng Board maliban sa pakotse, technical assistance, at pautang. Uulitin ko po. Lahat ng ito ay ibinibigay nila sa kanilang mga sarili habang hindi pa nababayaran ang mga pensyon ng kanilang mga retirees.
Pati po ang La Mesa Watershed ay hindi nila pinatawad. Para magkaroon ng tamang supply ng tubig, kailangang alagaan ang mga watershed. Sa watershed, puno ang kailangan. Pati po iyon na dapat puno ang nakatayo, tinayuan nila ng bahay para sa matataas na opisyal ng MWSS.
Hindi naman sila agad maaalis sa puwesto dahil kabilang sila sa mga Midnight Appointees ni dating Pangulong Arroyo. Iniimbestigahan na natin ang lahat nang ito. Kung mayroon pa silang kahit kaunting hiya na natitira – sana kusa na lang silang magbitiw sa puwesto.

ROAD USERS’ FUND
Pag-usapan naman po natin ang pondo para sa imprastruktura. Tumukoy ang DPWH ng dalawandaan apatnapu’t anim na priority safety projects na popondohan ng Motor Vehicle Users Charge. Mangangailangan po ito ng budget na 425 million pesos.
Ang pinondohan po, dalawampu’t walong proyekto lang. Kinalimutan po ang dalawandaan at labing walong proyekto at pinalitan ng pitumpung proyekto na wala naman sa plano. Ang hininging 425 million pesos, naging 480 million pesos pa, lumaki lalo dahil sa mga proyektong sa piling-piling mga benepisyaryo lang napunta.
Mga proyekto po itong walang saysay, hindi pinag-aralan at hindi pinaghandaan, kaya parang kabuteng sumusulpot.
Tapos na po ang panahon para dito. Sa administrasyon po natin, walang kota-kota, walang tongpats, ang pera ng taumbayan ay gagastusin para sa taumbayan lamang.

NEGOTIATED CONTRACTS
Meron pa po tayong natuklasan. Limang araw bago matapos ang termino ng nakaraang administrasyon, nagpautos silang maglabas ng 3.5 billion pesos para sa rehabilitasyon ng mga nasalanta nina Ondoy at Pepeng.
Walumpu’t anim na proyekto ang paglalaanan dapat nito na hindi na sana idadaan sa public bidding. Labingsiyam sa mga ito na nagkakahalaga ng 981 million pesos ang muntik nang makalusot. Hindi pa nailalabas ang Special Allotment Release Order ay pirmado na ang mga kontrata.
Buti na lang po ay natuklasan at pinigilan ito ni Secretary Rogelio Singson ng DPWH. Ngayon po ay dadaan na ang kabuuan ng 3.5 billion pesos sa tapat na bidding, at magagamit na ang pondo na ito sa pagbibigay ng lingap sa mga nawalan ng tahanan dahil kina Ondoy at Pepeng.

NAPOCOR
Pag-usapan naman natin ang nangyari sa NAPOCOR. Noong 2001 hanggang 2004, pinilit ng gobyerno ang NAPOCOR na magbenta ng kuryente nang palugi para hindi tumaas ang presyo. Tila ang dahilan: pinaghahandaan na nila ang eleksyon.
Dahil dito, noong 2004, sumagad ang pagkakabaon sa utang ng NAPOCOR. Napilitan ang pambansang gobyerno na sagutin ang dalawandaang bilyong pisong utang nito.
Ang inakala ng taumbayan na natipid nila sa kuryente ay binabayaran din natin mula sa kaban ng bayan. May gastos na tayo sa kuryente, binabayaran pa natin ang dagdag na pagkakautang ng gobyerno.
Kung naging matino ang pag-utang, sana’y nadagdagan ang ating kasiguruhan sa supply ng kuryente. Pero ang desisyon ay ibinatay sa maling pulitika, at hindi sa pangangailangan ng taumbayan. Ang taumbayan, matapos pinagsakripisyo ay lalo pang pinahirapan.
MRT
Ganito rin po ang nangyari sa MRT. Sinubukan na namang bilhin ang ating pagmamahal. Pinilit ang operator na panatilihing mababa ang pamasahe.
Hindi tuloy nagampanan ang garantiyang ibinigay sa operator na mababawi nila ang kanilang puhunan. Dahil dito, inutusan ang Landbank at Development Bank of the Philippines na bilhin ang MRT.
Ang pera ng taumbayan, ipinagpalit sa isang naluluging operasyon.

NFA
Dumako naman po tayo sa pondo ng NFA.

Noong 2004: 117,000 metric tons ang pagkukulang ng supply ng Pilipinas. Ang binili nila, 900,000 metric tons. Kahit ulitin mo pa ng mahigit pitong beses ang pagkukulang, sobra pa rin ang binili nila.
Noong 2007: 589,000 metric tons ang pagkukulang ng supply sa Pilipinas. Ang binili nila, 1.827 million metric tons. Kahit ulitin mo pa ng mahigit tatlong beses ang pagkukulang, sobra na naman ang binili nila.
Ang masakit nito, dahil sobra-sobra ang binibili nila taun-taon, nabubulok lang pala sa mga kamalig ang bigas, kagaya ng nangyari noong 2008.
Hindi po ba krimen ito, na hinahayaan nilang mabulok ang bigas, sa kabila ng apat na milyong Pilipinong hindi kumakain ng tatlong beses sa isang araw?
Ang resulta nito, umabot na sa 171.6 billion pesos ang utang ng NFA noong Mayo ng taong ito.
Ang tinapon na ito, halos puwede na sanang pondohan ang mga sumusunod:
Ang budget ng buong Hudikatura, na 12.7 billion pesos sa taong ito.
Ang Conditional Cash Transfers para sa susunod na taon, na nagkakahalaga ng 29.6 billion pesos.
Ang lahat ng classroom na kailangan ng ating bansa, na nagkakahalaga ng 130 billion pesos.
Kasuklam-suklam ang kalakarang ito. Pera na, naging bato pa.

ZERO BUDGET
Narinig po ninyo kung paano nilustay ang kaban ng bayan. Ang malinaw po sa ngayon: ang anumang pagbabago ay magmumula sa pagsiguro natin na magwawakas na ang pagiging maluho at pagwawaldas.
Kaya nga po mula ngayon: ititigil na natin ang paglulustay sa salapi ng bayan. Tatanggalin natin ang mga proyektong mali.
Ito po ang punto ng tinatawag nating zero-based approach sa ating budget. Ang naging kalakaran po, taun-taon ay inuulit lamang ang budget na puno ng tagas. Dadagdagan lang nang konti, puwede na.
Sa susunod na buwan ay maghahain tayo ng budget na kumikilala nang tama sa mga problema, at magtutuon din ng pansin sa tamang solusyon.

IMMEDIATE STEPS
TAX EVASION
Ilan lang ito sa mga natuklasan nating problema. Heto naman po ang ilang halimbawa ng mga hakbang na ginagawa natin.
Nandiyan po ang kaso ng isang may-ari ng sanglaan. Bumili siya ng sasakyang tinatayang nasa dalawampu’t anim na milyong piso ang halaga.
Kung kaya mong bumili ng Lamborghini, bakit hindi mo kayang magbayad ng buwis?
Nasampahan na po ito ng kaso. Sa pangunguna nina Finance Secretary Cesar Purisima, Justice Secretary Leila de Lima, BIR Commissioner Kim Henares at Customs Commissioner Lito Alvarez, bawat linggo po ay may bago tayong kasong isinasampa kontra sa mga smuggler at sa mga hindi nagbabayad ng tamang buwis.

EXTRALEGAL KILLINGS
Natukoy na rin po ang salarin sa mga kaso nina Francisco Baldomero, Jose Daguio at Miguel Belen, tatlo sa anim na insidente ng extralegal killings mula nang umupo tayo.
Singkuwenta porsyento po ng mga insidente ng extralegal killings ang patungo na sa kanilang resolusyon.
Ang natitira pong kalahati ay hindi natin tatantanan ang pag-usig hanggang makamit ang katarungan.

TRUTH COMMISSION
Pananagutin natin ang mga mamamatay-tao. Pananagutin din natin ang mga corrupt sa gobyerno.
Nagsimula nang mabuo ang ating Truth Commission, sa pangunguna ni dating Chief Justice Hilario Davide. Hahanapin natin ang katotohanan sa mga nangyari diumanong katiwalian noong nakaraang siyam na taon.
Sa loob ng linggong ito, pipirmahan ko ang kauna-unahang Executive Order na nagtatalaga sa pagbuo nitong Truth Commission.

PUBLIC-PRIVATE PARTNERSHIPS
Kung ang sagot sa kawalan ng katarungan ay pananagutan, ang sagot naman sa kakulangan natin sa pondo ay mga makabago at malikhaing paraan para tugunan ang mga pagkatagal-tagal nang problema.
Napakarami po ng ating pangangailangan: mula sa edukasyon, imprastruktura, pangkalusugan, pangangailangan ng militar at kapulisan, at marami pang iba. Hindi kakasya ang pondo para mapunan ang lahat ng ito.
Kahit gaano po kalaki ang kakulangan para mapunan ang mga listahan ng ating pangangailangan, ganado pa rin ako dahil marami nang nagpakita ng panibagong interes at kumpyansa sa Pilipinas.
Ito ang magiging solusyon: mga Public-Private Partnerships. Kahit wala pa pong pirmahang nangyayari dito, masasabi kong maganda ang magiging bunga ng maraming usapin ukol dito.
May mga nagpakita na po ng interes, gustong magtayo ng expressway na mula Maynila, tatahak ng Bulacan, Nueva Ecija, Nueva Vizcaya, hanggang sa dulo ng Cagayan Valley nang hindi gugugol ang estado kahit na po piso.
Sa larangan ng ating Sandatahang Lakas:
Mayroon po tayong 36,000 nautical miles ng baybayin. Ang mayroon lamang tayo: tatlumpu’t dalawang barko. Itong mga barkong ito, panahon pa ni MacArthur.
May nagmungkahi sa atin, ito ang proposisyon: uupahan po nila ang headquarters ng Navy sa Roxas Boulevard at ang Naval Station sa Fort Bonifacio.
Sagot po nila ang paglipat ng Navy Headquarters sa Camp Aguinaldo. Agaran, bibigyan tayo ng isandaang milyong dolyar. At dagdag pa sa lahat nang iyan, magsusubi pa sila sa atin ng kita mula sa mga negosyong itatayo nila sa uupahan nilang lupa.
Sa madali pong sabi: Makukuha natin ang kailangan natin, hindi tatayo gagastos, kikita pa tayo.
Marami na pong nag-alok at nagmungkahi sa atin, mula lokal hanggang dayuhang negosyante, na magpuno ng iba’t ibang pangangailangan.
Mula sa mga public-private partnerships na ito, lalago ang ating ekonomiya, at bawat Pilipino makikinabang. Napakaraming sektor na matutulungan nito.
Maipapatayo na po ang imprastrukturang kailangan natin para palaguin ang turismo.
Sa agrikultura, makapagtatayo na tayo ng mga grains terminals, refrigeration facilities, maayos na road networks at post-harvest facilities.
Kung maisasaayos natin ang ating food supply chain sa tulong ng pribadong sektor, sa halip na mag-angkat tayo ay maari na sana tayong mangarap na mag-supply sa pandaigdigang merkado.
Kung maitatayo ang minumungkahi sa ating railway system, bababa ang presyo ng bilihin. Mas mura, mas mabilis, mas maginhawa, at makakaiwas pa sa kotong cops at mga kumokotong na rebelde ang mga bumibiyahe.

STREAMLINING PROCESSES
Paalala lang po: una sa ating plataporma ang paglikha ng mga trabaho, at nanggagaling ang trabaho sa paglago ng industriya. Lalago lamang ang industriya kung gagawin nating mas malinis, mas mabilis, at mas maginhawa ang proseso para sa mga gustong magnegosyo.
Pabibilisin natin ang proseso ng mga proyektong sumasailalim sa Build-Operate-Transfer. Sa tulong ng lahat ng sangay ng gobyerno at ng mga mamamayan, pabababain natin sa anim na buwan ang proseso na noon ay inaabot ng taon kung hindi dekada.
May mga hakbang na rin pong sinisimulan ang DTI, sa pamumuno ni Secretary Gregory Domingo:
Ang walang-katapusang pabalik-balik sa proseso ng pagrehistro ng pangalan ng kumpanya, na kada dalaw ay umaabot ng apat hanggang walong oras, ibababa na natin sa labinlimang minuto.
Ang dating listahan ng tatlumpu’t anim na dokumento, ibababa natin sa anim. Ang dating walong pahinang application form, ibababa natin sa isang pahina.
Nananawagan ako sa ating mga LGUs. Habang naghahanap tayo ng paraan para gawing mas mabilis ang pagbubukas ng mga negosyo, pag-aralan din sana nila ang kanilang mga proseso. Kailangan itong gawing mas mabilis, at kailangan itong itugma sa mga sinisumulan nating reporma.
Negosyante, sundalo, rebelde, at karaniwang Pilipino, lahat po makikinabang dito. Basta po hindi dehado ang Pilipino, papasukin po natin lahat iyan. Kailangan na po nating simulan ang pagtutulungan para makamit ito. Huwag nating pahirapan ang isa’t isa.
Parating na po ang panahon na hindi na natin kailangang mamili sa pagitan ng seguridad ng ating mamamayan o sa kinabukasan ng inyong mga anak.

FREEING UP FUNDS
EDUCATION
Oras na maipatupad ang public-private partnerships na ito, mapopondohan ang mga serbisyong panlipunan, alinsunod sa ating plataporma.
Magkakapondo na po para maipatupad ang mga plano natin sa edukasyon.
Mapapalawak natin ang basic education cycle mula sa napakaikling sampung taon tungo sa global standard na labindalawang taon.
Madadagdagan natin ang mga classroom. Mapopondohan natin ang service contracting sa ilalim ng GASTPE.
Pati ang conditional cash transfers, na magbabawas ng pabigat sa bulsa ng mga pamilya, madadagdan na rin ng pondo.

PHILHEALTH
Maipapatupad ang plano natin sa PhilHealth.
Una, tutukuyin natin ang tunay na bilang ng mga nangangailangan nito. Sa ngayon, hindi magkakatugma ang datos. Sabi ng PhilHealth sa isang bibig, walumpu’t pitong porsyento na raw ang merong coverage. Sa kabilang bibig naman, singkuwenta’y tres porsyento naman. Ayon naman sa National Statistics Office, tatlumpu’t walong porsyento ang may coverage.
Ngayon pa lang, kumikilos na si Secretary Dinky Soliman at ang DSWD upang ipatupad ang National Household Targetting System, na magtutukoy sa mga pamilyang higit na nagangailangan ng tulong. Tinatayang siyam na bilyon ang kailangan para mabigyan ng PhilHealth ang limang milyong pinakamaralitang pamilyang Pilipino.

LEGISLATIVE AGENDA
Napakaganda po ng hinaharap natin. Kasama na po natin ang pribadong sektor, at kasama na rin natin ang League of Provinces, sa pangunguna nina Governor Alfonso Umali kasama sina Governor L-Ray Villafuerte at Governor Icot Petilla. Handa na pong makipagtulungan para makibahagi sa pagtustos ng mga gastusin. Alam ko rin pong hindi magpapahuli ang League of Cities sa pangunguna ni Mayor Oscar Rodriguez.
Kung ang mga gobyernong lokal ay nakikiramay na sa ating mga adhikain, ang Kongreso namang pinanggalingan ko, siguro naman maasahan ko din.
Nagpakitang-gilas na po ang gabinete sa pagtukoy ng ating mga problema at sa paglulunsad ng mga solusyon sa loob lamang ng tatlong linggo.
Nang bagyo pong Basyang, ang sabi sa atin ng mga may prangkisa sa kuryente, apat na araw na walang kuryente. Dahil sa mabilis na pagkilos ni Secretary Rene Almendras at ng Department of Energy, naibalik ang kuryente sa halos lahat sa loob lamang ng beinte-kwatro oras.
Ito pong sinasabing kakulangan sa tubig sa Metro Manila, kinilusan agad ni Secretary Rogelio Singson at ng DPWH. Hindi na siya naghintay ng utos, kaya nabawasan ang perwisyo.
Nakita na rin natin ang gilas ng mga hinirang nating makatulong sa Gabinete. Makatuwiran naman po sigurong umasa na hindi na sila padadaanin sa butas ng karayom para makumpirma ng Commission on Appointments. Kung mangyayari po ito, marami pa sa mga mahuhusay na Pilipino ang maeengganyong magsilbi sa gobyerno.
Sa lalong madaling panahon po, uupo na tayo sa LEDAC at pag-uusapan ang mga mahahalagang batas na kailangan nating ipasa. Makakaasa kayo na mananatiling bukas ang aking isipan, at ang ating ugnayan ay mananatiling tapat.
Isinusulong po natin ang Fiscal Responsibility Bill, kung saan hindi tayo magpapasa ng batas na mangangailangan ng pondo kung hindi pa natukoy ang panggagalingan nito. May 104.1 billion pesos tayong kailangan para pondohan ang mga batas na naipasa na, ngunit hindi maipatupad.
Kailangan din nating isaayos ang mga insentibong piskal na ibinigay noong nakaraan. Ngayong naghihigpit tayo ng sinturon, kailangang balikan kung alin sa mga ito ang dapat manatili at kung ano ang dapat nang itigil.
Huwag po tayong pumayag na magkaroon ng isa pang NBN-ZTE. Sa lokal man o dayuhan manggagaling ang pondo, dapat dumaan ito sa tamang proseso. Hinihingi ko po ang tulong ninyo upang amiyendahan ang ating Procurement Law.
Ayon po sa Saligang Batas, tungkulin ng estado ang siguruhing walang lamangan sa merkado. Bawal ang monopolya, bawal ang mga cartel na sasakal sa kumpetisyon. Kailangan po natin ng isang Anti-Trust Law na magbibigay-buhay sa mga prinsipyong ito. Ito ang magbibigay ng pagkakataon sa mga Small- at Medium-scale Enterprises na makilahok at tumulong sa paglago ng ating ekonomiya.
Ipasa na po natin ang National Land Use Bill.
Una rin pong naging batas ng Commonwealth ang National Defense Act, na ipinasa noon pang 1935. Kailangan nang palitan ito ng batas na tutugon sa pangangailangan ng pambansang seguridad sa kasalukuyan.
Nakikiusap po akong isulong ang Whistleblower’s Bill upang patuloy nang iwaksi ang kultura ng takot at pananahimik.
Palalakasin pa lalo ang Witness Protection Program. Alalahanin po natin na noong taong 2009 hanggang 2010, may nahatulan sa 95% ng mga kaso kung saan may witness na sumailalim sa programang ito.
Kailangang repasuhin ang ating mga batas. Nanawagan po akong umpisahan na ang rekodipikasyon ng ating mga batas, upang siguruhing magkakatugma sila at hindi salu-salungat.

PEACE PROCESS
Ito pong mga batas na ito ang batayan ng kaayusan, ngunit ang pundasyon ng lahat ng ginagawa natin ay ang prinsipyong wala tayong mararating kung walang kapayapaan at katahimikan.
Dalawa ang hinaharap nating suliranin sa usapin ng kapayapaan: ang situwasyon sa Mindanao, at ang patuloy na pag-aaklas ng CPP-NPA-NDF.
Tungkol sa situwasyon sa Mindanao: Hindi po nagbabago ang ating pananaw. Mararating lamang ang kapayapaan at katahimikan kung mag-uusap ang lahat ng apektado: Moro, Lumad, at Kristiyano. Inatasan na natin si Dean Marvic Leonen na mangasiwa sa ginagawa nating pakikipag-usap sa MILF.
Iiwasan natin ang mga pagkakamaling nangyari sa nakaraang administrasyon, kung saan binulaga na lang ang mga mamamayan ng Mindanao. Hindi tayo puwedeng magbulag-bulagan sa mga dudang may kulay ng pulitika ang proseso, at hindi ang kapakanan ng taumbayan ang tanging interes.
Kinikilala natin ang mga hakbang na ginagawa ng MILF sa pamamagitan ng pagdidisplina sa kanilang hanay. Inaasahan natin na muling magsisimula ang negosasyon pagkatapos ng Ramadan.
Tungkol naman po sa CPP-NPA-NDF: handa na ba kayong maglaan ng kongkretong mungkahi, sa halip na pawang batikos lamang?
Kung kapayapaan din ang hangad ninyo, handa po kami sa malawakang tigil-putukan. Mag-usap tayo.
Mahirap magsimula ang usapan habang mayroon pang amoy ng pulbura sa hangin. Nananawagan ako: huwag po natin hayaang masayang ang napakagandang pagkakataong ito upang magtipon sa ilalim ng iisang adhikain.
Kapayapaan at katahimikan po ang pundasyon ng kaunlaran. Habang nagpapatuloy ang barilan, patuloy din ang pagkakagapos natin sa kahirapan.

PANAWAGAN
Dapat din po nating mabatid: ito ay panahon ng sakripisyo. At ang sakripisyong ito ay magiging puhunan para sa ating kinabukasan. Kaakibat ng ating mga karapatan at kalayaan ay ang tungkulin natin sa kapwa at sa bayan.
Inaasahan ko po ang ating mga kaibigan sa media, lalo na sa radyo at sa print, sa mga nagbablock-time, at sa community newspapers, kayo na po mismo ang magbantay sa inyong hanay.
Mabigyang-buhay sana ang mga batayang prinsipyo ng inyong bokasyon: ang magbigay-linaw sa mahahalagang isyu; ang maging patas at makatotohanan, at ang itaas ang antas ng pampublikong diskurso.
Tungkulin po ng bawat Pilipino na tutukan ang mga pinunong tayo rin naman ang nagluklok sa puwesto. Humakbang mula sa pakikialam tungo sa pakikilahok. Dahil ang nakikialam, walang-hanggan ang reklamo. Ang nakikilahok, nakikibahagi sa solusyon.
Napakatagal na pong namamayani ang pananaw na ang susi sa asenso ay ang intindihin ang sarili kaysa intindihin ang kapwa. Malinaw po sa akin: paano tayo aasenso habang nilalamangan ang kapwa?
Ang hindi nabigyan ng pagkakataong mag-aral, paanong makakakuha ng trabaho? Kung walang trabaho, paanong magiging konsumer? Paanong mag-iimpok sa bangko?
Ngunit kung babaliktarin natin ang pananaw-kung iisipin nating “Dadagdagan ko ang kakayahan ng aking kapwa”-magbubunga po ito, at ang lahat ay magkakaroon ng pagkakataon.
Maganda na po ang nasimulan natin. At mas lalong maganda po ang mararating natin. Ngunit huwag nating kalimutan na mayroong mga nagnanasang hindi tayo magtagumpay. Dahil kapag hindi tayo nagtagumpay, makakabalik na naman sila sa kapangyarihan, at sa pagsasamantala sa taumbayan.
Akin pong paniwala na Diyos at taumbayan ang nagdala sa ating kinalalagyan ngayon. Habang nakatutok tayo sa kapakanan ng ating kapwa, bendisyon at patnubay ay tiyak na maaasahan natin sa Poong Maykapal. At kapag nanalig tayo na ang kasangga natin ay ang Diyos, mayroon ba tayong hindi kakayanin?
Ang mandato nating nakuha sa huling eleksyon ay patunay na umaasa pa rin ang Pilipino sa pagbabago. Iba na talaga ang situwasyon. Puwede na muling mangarap. Tayo nang tumungo sa katuparan ng ating mga pinangarap.
Maraming salamat po.


reference.


Spain won the World Cup

By gcspan , Posted in: , ,

Spain players celebrate with the World Cup trophy at the end of the World Cup final soccer match between the Netherlands and Spain at Soccer City in Johannesburg, South Africa, on Sunday, July 11, 2010. Spain won 1-0. Spain express and shout their victory.

Spain won the World Cup with the right kind of football. No one can argue that its tense 1-0 extra time victory over the Netherlands wasn't deserved.
Where some teams chose grim defense, Spain stuck to its attacking philosophy at this World Cup and, in the end, reaped the biggest reward there is. Where others hoofed balls up field and hoped, the Spanish passed, passed and passed until the goals came.
In becoming the first European nation to win the World Cup outside of Europe, Spain showed that beautiful football can be winning football, too. That positive example can only be good for the global game. Spain plays football in the way that young boys dream of when they kick balls around on pitches and streets.
A new champion, how exciting. No offense to the seven other nations that jealously monopolized the trophy until now, but football needed a fresh face. Other nations — the Netherlands, of course, but with time, why not the United States, Ghana, Portugal and others — can take heart and dream that their day might come, too.
With their World Cup winners and their Wimbledon and French Open champion Rafael Nadal, who was in Soccer City for the final, Spain can brag of being the No.1 sporting nation of 2010. A real achievement. Spain's Alberto Contador also remains in the running to defend his Tour de France title, too.
For the first time in 80 years of World Cups, Italy, Brazil, Germany or Argentina did not play the final. That broadening of football's elite is good for its popularity and future.
The Netherlands, with just 16 million people and the sixth largest economy in Europe, came very close to becoming the little nation that could.
It will be of no consolation to them, but the fluid, offensive-minded football played by Spain owes a debt to Dutch masters.
The world champion's backbone is made of players from Barcelona FC. And the most successful manager in the history of that club is Dutch, Johan Cruyff. The Dutch influence continues: Current Barca coach Pep Guardiola was in Cruyff's "Dream Team" that won the 1992 European Cup.
In short, the Netherlands has long been a far bigger force in football than its mere size suggests. Great thinkers of the sport, the Dutch have pollinated other countries and leagues with their ideas, skills and knowledge. That means they will, eventually, lift the World Cup. Just not here, their third time of asking. To neutralize Spanish inventiveness, the Dutch lost their own artistry, hacking down Spanish players in a blizzard of fouls and deserved yellow cards.
Referee Howard Webb showed the value of having a real expert at this level. He could, perhaps should, have sent off Nigel de Jong for his karate kick that crunched into Xabi Alonso's chest on 28 minutes. But a red card then would have ruined the final. Webb should be congratulated for trying to ensure it was decided by players and not his officiating decisions. There had already been too much of that at this World Cup.
Although governing body FIFA insists that referees got the vast majority of their calls right, they will mostly be remembered for some huge howlers. The worst was Jorge Larrionda's failure to award Frank Lampard's goal that crossed the German line. Having World Cup referees from two dozen different countries made FIFA look democratic. But the errors were such that the introduction of some technology to assist them now looks inevitable and welcome.
In another positive for football, the final was also a triumph for the notion that investing in young players is money well spent.
The Netherlands and Spain have some of the finest football schools. At least a dozen players on the pitch Sunday or ready on the benches to replace them came through Ajax's football factory, based at a complex called The Future, or its Barcelona equivalent. There is a sobering lesson there for countries like England and Italy that were old and creaky at this World Cup.
Spain's victory also made Europe a winner. It has now edged ahead of South America in World Cup wins — with 10 to South America's 9. Following Italy's triumph of 2006, the Spanish win meant back-to-back titles for Europe. That broke a cycle of the cup traveling back and forth between Europe and South America that stretched back to 1962, when Brazil successfully defended the title it first won four years earlier. Quarterfinalist Brazil now has its work cut out if it wants to rebound for 2014, when it hosts the World Cup.
Europe dominated in other ways, too. The top goal-scoring teams were Germany, with 16, and the Netherlands, which got stuck on 12. And Spain's Barcelona teammates Xavi Hernandez and Andres Iniesta proved to be the best midfield partnership in world football, like husband and wife in the way they read what the other is thinking.
Spain carried the swagger and confidence of a squad with a long-term habit of winning, setting the example for teams that came to the World Cup with hired-gun coaches. Success cannot be instantly bought.
The Spanish also underscored another lesson from South Africa — the best performers were teams, not individual stars.
Not by any stretch of the imagination was this a standout World Cup. There were not enough edge-of-seat moments. Drama came in dashes, it did not become the theme.
The average of just 2.27 goals per match was the second-lowest of any World Cup. Too few teams played like Germany or Argentina, hell-bent on scoring.
The first goal of the tournament — a left-footed strike by Siphiwe Tshabalala for South Africa — was also the best, both athletic and triggering vuvuzela horns that did not stop buzzing for the next month. The All England Club, rugby officials and others are absolutely right to ban those ear-splitting pests.

See reference:
http://www.sfgate.com


A man came home from work late, tired and irritated, to find his 5-year old son waiting for him at the door.


SON : 'Daddy, may I ask you a question?'

DAD : 'Yeah sure, what it is?' replied the man.

SON : 'Daddy, how much do you make an hour?'

DAD : 'That's none of your business. Why do you ask such a thing?' the man said angrily.

SON : 'I just want to know.. Please tell me, how much do you make an hour?'

DAD : 'If you must know, I make $20.00 an hour.'

SON : 'Oh,' the little boy replied, with his head down.

SON: 'Daddy, may I please borrow $10.00 ?'


The father was furious, 'If the only reason you asked that is so you can borrow some money to buy a silly toy or some other nonsense, then you march yourself straight to your room and go to bed. Think about why you are being so selfish. I work hard everyday for such this childish behavior.'

The little boy quietly went to his room and shut the door. The man sat down and started to get even angrier about the little boy's questions. How dare he ask such questions only to get some money?

After about an hour or so, the man had calmed down, and started to think:

Maybe there was something he really needed to buy with that $10..00 and he really didn't ask for money very often. The man went to the door of the little boy's room and opened the door.

'Are you asleep, son?' He asked..

'No daddy, I'm awake,' replied the boy.

'I've been thinking, maybe I was too hard on you earlier' said the man.

'It's been a long day and I took out my aggravation on you.

Here's the $10.00 you asked for..'

The little boy sat straight up, smiling. 'Oh, thank you daddy!' He yelled.

Then, reaching under his pillow he pulled out some crumpled up bills. The man saw that the boy already had money, started to get angry again. The little boy slowly counted out his money, and then looked up at his father.

'Why do you want more money if you already have some?' the father grumbled.

'Because I didn't have enough, but now I do,' the little boy replied.

'Daddy, I have $20.00 now. Can I buy an hour of your time?

Please come home early tomorrow.. I would like to have dinner with you.'

The father was crushed. He put his arms around his little son, and he begged for his forgiveness.

It's just a short reminder to all of you working so hard in life. We should not let time slip through our fingers without having spent some time with those who really matter to us, those close to our hearts..

Do remember to share that $20.00 worth of your time with someone you love.

If we die tomorrow, the company that we are working for could easily replace us in a matter of days....

But the family & friends we leave behind will feel the loss for the rest of their lives.

And come to think of it, we pour ourselves more into work than to our family.


PLS READ WITH FAITH.. This is an awesome prayer..

Believe it and you shall be blessed.

The problem with many of us is that we don't believe that God will open a Window and pour out blessings that we won't have room to receive them. I Dare anyone to try God. He is true to His word. God cannot lie and His Promises are sure.


Three things will happen to you this coming week:

(1) You will find favour with someone you don't expect;

(2) You will be too relevant to be ignored;

(3) You will encounter God and you will never remain the same again.


My prayer for you today:

The eyes beholding this message shall not behold evil, the hands that will send this message to others shall not labour in vain, the mouth saying Amen To this prayer shall laugh forever. Remain in God's love as you send this Prayer to everybody y on your list. Have a lovely journey of life!

Trust in the Lord with all your heart and He will never fail you because He is AWESOME! If you truly need a blessing, continue reading this email:


Heavenly Father, most Gracious and Loving God, I pray to you that you Abundantly bless my family and me. I know that you recognize, that a Family is more than just a mother, father, sister, brother, husband and wife, but all who believe and trust in you. Father, I send up a prayer request for blessings for not only the person who sent this to me, but for me and all that I have forwarded this message on to.. And that the power of joined prayer by those who believe and trust in you is more powerful

than anything.. I thank you in advance for your blessings. Father God, deliver the person reading this right now from debt and debt's burdens. Release your Godly wisdom that I may be a good steward over all that You have given me Father, for I know how wonderful and mighty you are and how if we just obey you and walk In your word and have thefaith of a mustard seed that you will pour out blessings.. I thank you now Lord for the recent blessings I have received and for the blessings yet to come because I know you are not done with me yet.

In Jesus' name, I pray. Amen


TAKE 60 SECONDS and send this on quickly and within hours, you will have caused a multitude of people to pray to God for each other.

Then sit back and watch the power of God work in your life for doing the thing that you know He loves.

Remain Blessed!!!


Photography is a work of art

By gcspan , Posted in: ,

Develop an artistic eye using your cell phone camera or just a plain camera. We can all take a good shot of our friends, of places we’ve visited and of memorable moments. Now, let’s try to create a pictorial masterpiece.

Remember the points presented on finding Lines, Forms, Shapes and Colors that make a subject aesthetically appealing. Find something unique in the person that can be captured digitally. A tip: Do not be afraid to get close to the subject as necessary. Make sure the bright light is behind you.

Are the hands more interesting to photograph? Maybe the feet? Is the smile all you need? With digital cameras, we can take as many pictures of the same subject from different angles with less or more light until you have the best shot. Sometimes you take picture, focused only on the subject matter. Later, you see that your best friend has telephone pole growing out of his head. Or your friend’s eyes are closed. Photography like painting is examining the subject matter and the environment so that the photo is perfectly composed.

Wait for the decisive moment. To make a  photography interesting, wait for that moment when the subject matter will do something intimate and truthful. Instead of taking picture of the bride and groom, wait for the moment when you expect them to kiss and take that instead. A child is figuring a puzzle and you can tell that he will figure it out very soon. Wait and take a picture when he has solved it and gives out a big smile. That’s what is meant by a decisive moment.

Photographs are more interesting when there is animation, action, sense of motion. Catch the dancer’s leap. Catch the baby running. Catch the couple about to embrace. Catching motion in a photograph enlivens an image.

Today, every photograph has a smiling pose. Seek out other emotions and photograph them. See someone by the window pensively looking outside? Take a picture.  Someone sleeping? Eating? Take a picture. Tears? Shock? Anger? Take a picture. Photographing a variety of emotions are the beginnings of serious artistry.

Look for another angle. Don’t just take pictures of people directly facing you. If you check a person’s face, from one side or another, you’ll notice they will have a photogenic side, a side that makes them appealing. Find that angle and take the picture. Experiment by raising or lowering your camera. Find the angle that emphasizes lines, shapes, and forms. The elements of aesthetic, enhances a photograph.
Some cameras have features that can eliminate color and instead present a picture in sepia or black-and-white. Experiment with the absence of color. Photography started as a colorless medium. There is a greater drama and more emphasis on the subject matter without the use of color. 
Eventually, you will graduate into more sophisticated element of aesthetics called composition. To be pleasing to the eye, the subject matter must be properly composed. In a simple photograph it means the subject matter is in middle and all other elements around the subject matter complements it. In a more complex photograph there are several subjects that are arranged so that they complement each other, because of their lines and shapes. In even more complex situations, a variety of subjects completely different from one another, can still, through composition, complement and make for an interesting photograph. With digital cameras you can experiment and take many photos and delete at will with a greater likelihood of getting a pictorial masterpiece.


Benigno “Noynoy” Aquino III and Makati Mayor Jejomar Binay widened their leads in the race for presidential and vice president respectively, as shown in the partial and unofficial results transmitted to the Parish Pastoral Council for Responsible Voting, by various precinct count optical scanning machines from 1,467 out of 76,475 precincts.

As of 8:21 p.m.:
President:
1. Benigno Aquino III: 179,020
2. Joseph Estrada: 136295
3. Manny Villar: 102271
4. Gilbert Teodoro: 53686
5. Eddie Villanueva: 14669
6. Vitaliano Acosta: 3105
7. Richard Gordon: 2571
8. Nicanor Perlas: 791
9. Jamby Madrigal: 608
10. JC Delos Reyes: 610
Vice President:
1. Jejomar Binay: 185623
2. Mar Roxas: 152263
3. Loren Legarda: 96415
4. Edu Manzano: 14743
5. Bayani Fernando: 9083
6. Perfecto Yasay: 4022
7. Dominador Chipeco: 946
8. Jay Sonza: 805

Source: Inquirer.net


Birth Name: Gilberto Eduardo Gerardo “Gilbert”/”Gibo” Cojuangco Teodoro, Jr.
Political Party: LAKAS-KAMPI-CMD
Hometown: Manila
Civil Status: Married
Gender: Male
Nationality: Filipino
Birthday: June 14, 1964
Religion: Roman Catholic
Political Thrust (Short Description): “SA MABILIS NA PAG-AHON

SEN. MIRIAM DEFENSOR-SANTIAGO: Personal background wise, Gibo is the most qualified among presidential aspirants.
www.philstar.com

Former Pres. FIDEL V. RAMOS: "Incomparably COMPETENT..." - speech during the induction of officers of the Rotary Club Downtown Session (RCDS).
www.youtube.com

Despite being tagged as PGMA's "lapdog" or "paid hack" (unjustifiable nickname), he remains to be the least criticized candidate and the most efficient with his campaign. Somwhere in between, he must be doing something right to earn it.

It doesn't mean that if one opposes Gloria, that person could totally eradicate problems on corruption and could face a myriad more seemingly insurmountable issues our country is facing. It takes more than just opposing Gloria to solve the problems and issues of our country Philippines. One has to know issues and should concrete plans on how to deal with it. That, I do not see with other candidates. More than the WHAT can be done, I want to hear HOW things can be done, HOW results can be delivered.

GIBO too has no records of corruption. More than the clean record, GIBO has minimized corruption within DND during his term by 70%. That says more  than just not stealing. While others busy throwing mud and findings ways to get what I perceive to be sympathy votes, GIBO stayed focus in his platforms. He continued influencing people to be positive and to avoid mudslinging, no matter how tempting it is at times.

Gibo's Paltform:

EDUCATION

Preparing our children for the future

Our children should be well equipped with the right skills and knowledge base to be globally competitive. Gibo pushes for academic excellence and a better curriculum, because he feels, the current curriculum is light in technical skills, mathematics, and English. By recommendation, a substantial and additional two years to the original six years of elementary is needed to prepare young Filipinos for four years of secondary education.
Exhaust all means to give everyone the proper college education

Loan Program
Aside from usual scholarships and state subsidies, creative solutions should also be implemented to give every Filipino the education that is rightfully his. One specific example for this is a loan system for the less fortunate, but deserving students in the tertiary level. When a student applies for a loan, he will be given a Social Security System (SSS) number. Immediately after he gets his first paycheck, it will register that he is getting a salary and subsequent deductions could be made.

GOVERNANCE
Pork Barrel: Competence in fund management is the solution
Reinforce the capability of the local government units to handle local funds and carry out intended projects. The issue According to Gibo, the pork barrel is not the problem, but how it is managed and utilized.

Regional Autonomy
The Congress should determine how much autonomy they allow different regions. “So they have the power to realign internal revenue allotments to regions that can’t. But I oppose in giving autonomy to regions which are not prepared, because merely of a military conflict.”

ECONOMY
Innovation is the key
To avoid a state of progress plateau, the country needs more innovative ideas to fuel the industry and the economy. The country has exhausted the era of copying and remodeling trends, it is time for something new in order for the country to become more globally competitive. The country needs to generate more ideas. The talents and minds of our countrymen is our greatest resource.


E-mail traced to wife of ex-Napocor head Delgado

The wife of former National Power Corp. (Napocor) president Guido Delgado started the e-mail chain of the first psychiatric report that cast doubts on the mental fitness of Liberal Party standard-bearer Benigno “Noynoy” Aquino III, the presidential candidate and his party said Wednesday.

Aquino particularly mentioned Joy Delgado, the wife of the former Napocor president, a volunteer of the camp of Nacionalista Party standard-bearer Manuel Villar.
“The wife reportedly started the first e-mail on this issue…So, this is the second time and we are saying that there is already malicious intent. They’re open for legal action,” Aquino said in Calumpit, Bulacan.

Joy’s e-mail
The e-mail of Delgado’s wife, forwarded by Lacierda to the Philippine Daily Inquirer, showed that she received it from someone. She asked if the signature of Fr. Tito Caluag, who signed the first report, was genuine.
“I got this in the e-mail, just now. I have never been one to forward destructive e-mails unless verified. But looking at Fr. Tito’s signature, as far as I can recall, it does look authentic. Unless of course, somebody did a copy-paste. Can you verify this with him please? I seem to have lost his mobile number,” her e-mail said.
An attachment to the mail was the fake evaluation of Aquino by Caluag.


Source:
Philippine Daily Inquirer

Visitors